Το άγχος, προέρχεται από την βίωση πολλών μαζί φόβων που δεν μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε έναν-έναν ξεχωριστά. Ένας Αμερικανός νευρολόγος είχε πει κάποτε, πως αν τον φόβο τον παρομοιάσουμε με ένα κομμάτι βούτυρο, το άγχος είναι αυτό το βούτυρο κομμένο σε κομματάκια… Ακριβώς επειδή το βούτυρο, καθώς το κόβουμε, λιώνει ελαφρά και τα κομματάκια του δεν είναι εύκολο να τα πάρει κάποιος ξεχωριστά.
Αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα, που τόσο πολλούς ταλαιπωρεί στην εποχή μας και οδηγεί σε νοσήματα και πανικούς λόγω της συνεχούς αντίδρασης του στρες που προκαλεί στον οργανισμό, δημιουργείται κυρίως όταν κάνουμε σκέψεις για το άτομό μας. Όσο προσπαθούμε με τη λογική μας να ερμηνεύσουμε καταστάσεις ή συμπεριφορές που μας απασχολούν, ή με υποθέσεις προσπαθούμε να βρούμε λύσεις σε προβλήματά μας, ένα σύστημα κυττάρων του εγκεφάλου μας που λέγεται DMN (Default Mode Network) τραβάει συνεχώς μνήμες σχετικές από το υποσυνείδητό μας προκειμένου να βοηθήσει το άλλο σύστημα κυττάρων του εγκεφάλου μας, τον γνωστικό εγκέφαλο, να κάνει λογικές σκέψεις με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρισής μας. Και όπως πολλές φορές σας έχω πει, οι καταχωρημένες στο υποσυνείδητό μας μνήμες είναι κυρίως φοβικές, γιατί αυτές προσπαθεί ο οργανισμός μας να αποφύγει να ξαναζήσει.
Η λογική μας, δηλαδή, στηρίζεται στις φοβικές μνήμες του υποσυνειδήτου μας…
Όσο την χρησιμοποιούμε για σκέψεις και υποθέσεις που αφορούν το άτομό μας, τόσο περισσότερο άγχος δημιουργούμε μέσα μας…
Η λογική θα έπρεπε να μας χρησιμεύει στο να λύνουμε προβλήματα που έχουν σχέση με την εργασία και τους στόχους μας και όχι να τη χρησιμοποιούμε για υποθέσεις και ερμηνείες προσωπικών συμβάντων. Όταν ο νους είναι συγκεντρωμένος πολύ σε κάτι που δημιουργούμε, το σύστημα DMN δεν λειτουργεί, αφήνοντας τον εγκέφαλο ήσυχο από φόβους να ανακαλύπτει λύσεις και ιδέες. Αυτό είναι το κλειδί της υγείας και της ευδαιμονίας. Οι δημιουργικές σκέψεις… Αυτές είναι απαλλαγμένες από φόβους και βοηθούν τον οργανισμό να είναι γερός. Αυτές επίσης οδηγούν στην εξέλιξή μας.
Αναμασώντας τις ταλαιπωρίες μας δεν κερδίζουμε τίποτα. Αντίθετα χάνουμε χρόνια ζωής και χαράς. Το παρελθόν, αφού τώρα είμαστε μακριά του, δεν θα πρέπει να το αφήνουμε να μας καταστρέφει το παρόν μας. Με τη προσοχή μας στραμμένη στο παρόν και σε δημιουργικές καταστάσεις αποφεύγουμε το άγχος και τις καταστροφικές του συνέπειες στον οργανισμό μας.
Δεν πρέπει να βλέπουμε το μέλλον σαν πιθανή επανάληψη του παρελθόντος, γιατί τότε θα είναι τέτοιο… Θα είναι ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς μας που το δημιουργεί…Πρέπει να ατενίζουμε το μέλλον με θάρρος και πίστη πως θα μας οδηγήσει εκεί που εμείς επιθυμούμε. Με το νου στους στόχους μας και τη δημιουργία, θα απαλλαγούμε από τους φόβους μας και θα οδηγηθούμε σε κάτι νέο και πολύ καλύτερο.
Δρ. Ελένη Τσούκαλη, Ιατρός, Ιδρύτρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Για την Αντιμετώπιση του Στρες (ΕΛ.ΙΝ.Α.Σ)
